Vrijwilligersverhalen

“Ik hielp bij een thuisbevalling en er was helemaal niets voor de baby.” Aan het woord is Roos Nutma, verloskundige en oprichter van Stichting Babyjump. “Ik wilde de kleertjes en hydrofiele doeken klaarleggen, maar ouders hadden helemaal geen geld om dingen te kopen. Dat moment raakte me diep.” Wat begon met een noodsituatie tijdens haar werk, groeide uit tot een stichting die veel gezinnen in Apeldoorn helpt . Waar eerder Stichting De Ooievaar in Apeldoorn baby-startpakketten verzorgde, was er op dat moment geen vangnet meer voor gezinnen in financiële nood. Roos besloot dat dit anders moest. Samen met een paar collega’s begon ze babyspullen in te zamelen. “In het begin deelden we kleine pakketjes uit tijdens controles. We werkten zelfs vanuit een zolderkamer. Maar de vraag bleek veel groter dan gedacht. Inmiddels zijn we een paar keer verhuisd en zitten we in een nieuw pand. Een liefdevolle start Een Babyjump-startpakket bevat de basis voor het eerste halfjaar van een baby: kleertjes tot en met maat 68, hydrofiele doeken, dekentjes, billendoekjes, verzorgingsproducten en soms ook luiers, speelgoed of een voorleesboekje. “Wat we echt willen, is dat elke baby in ieder geval een warme, liefdevolle start kan maken. Luiers stoppen we er ook in, maar meestal maar genoeg voor een paar dagen.” Onze vrijwilligers vinden het heerlijk om setjes te matchen. Babyjump draait volledig op vrijwilligers. Zij sorteren en wassen de babykleertjes en stellen met veel zorg de pakketten samen. “Onze vrijwilligers vinden het heerlijk om setjes te matchen. Je krijgt dan geen willekeurige combinatie, maar echt een leuk outfitje dat je zo zelf in de winkel zou uitkiezen.” Roos is trots dat er zoveel bereidheid is om te helpen. “Dat kan met spullen, geld of door mee te draaien als vrijwilliger. Samen maken we echt het verschil zodat ieder kindje in Apeldoorn een gelijke, liefdevolle start krijgt.” Wil jij ook bijdragen? Doneer babyspullen, word vrijwilliger of steun Babyjump financieel. Zo zorgen we er samen voor dat geen enkel kind in Apeldoorn zonder basis hoeft te beginnen.

“Het voelt als familie, ik ben hier opgegroeid en heb ik niet alleen de liefde voor journalistiek gevonden maar ook mijn vriend waarmee ik nu met twee kinderen een liefdevol gezin vorm.” Aan het woord is Chantal, vrijwilliger bij RTV Apeldoorn. Zij vertelt waarom zij dit werk doet, waarom zij het belangrijk vindt en vooral: waarom het zo leuk is. Wat begon met de Roefeldagen (een dag waarop kinderen van de basisschool bij bedrijven, verenigingen, instellingen of winkels meekijken), groeide uit tot een tweede thuis. Chantal is niet meer weg te denken uit het team. Chantal: “Het draait hier om verhalen maken. Over mensen en over alles wat er in Apeldoorn leeft. Er werken hier heel veel vrijwilligers. Redactie, presentatie, techniek, social media: het wordt allemaal gerund door vrijwilligers zoals ik. Het is echt een warm bad. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar als er wat is, dan zijn we er voor elkaar. In de loop der jaren zijn we een hechte groep geworden. Toen een collega overleed, was dat heel verdrietig. We wilden iets moois doen met elkaar. Toen ik open Tikkie stuurde voor een rouwboeket, hebben we zoveel geld opgehaald dat we een prachtig boeket konden kopen en fotolijstjes met een collage konden maken voor zijn moeder en familie. Dat was zo bijzonder.” Een plek waar je leert en geeft Inmiddels werkt Chantal als zelfstandig journalist. Zonder haar vrijwilligerswerk, was ze daar misschien niet gekomen. Want bij RTV Apeldoorn heeft ze het vak geleerd. Zij vertelt: “Je krijgt hier alle ruimte om jezelf te ontwikkelen. Ik begon bij de radio en mocht al snel zelf programma’s maken en presenteren. Ik heb hier echt van alles geleerd: van interviewen tot monteren. En als ik een keer vastliep, was er altijd iemand om me te helpen. Hier ontdekte ik dat journalistiek iets voor mij was en dat ik er goed in ben. En mijn ervaring gaf me een goede basis voor mijn studie.” Lokale media zijn hard nodig Chantal is onder andere betrokken bij het politieke radioprogramma ‘In de Wandelgangen’ van RTV Apeldoorn. Belangrijk werk. Zij zegt: “Lokale politiek lijkt voor veel mensen ver weg, maar wij maken zichtbaar dat het gaat over de dingen bij jou in je straat en in de wijk. Dan ervaar je hoe hard lokale media nodig zijn om mensen bij de politiek te betrekken.” Ervaring is niet belangrijk, als je maar nieuwsgierig bent “We kunnen altijd vrijwilligers gebruiken bij RTV Apeldoorn. Of je nu wilt schrijven, presenteren, vloggen, monteren, fotograferen of juist liever op de achtergrond werkt: er is altijd iets te doen. En als je binnenkomt, word je meteen opgevangen. Je hoort erbij. Het is een club waar je gezien wordt. En wat ook fijn is: je hoeft nog geen ervaring te hebben, als je maar nieuwsgierig bent!” Wil jij ook je nieuwsgierigheid inzetten voor Apeldoorn? RTV Apeldoorn is altijd op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Je kunt al meedoen met een paar uurtjes per week.

Nick is maatje van een man die wel wat gezelschap kon gebruiken. Met een luisterend oor, leuke uitjes en oprechte aandacht maakt hij een groot verschil voor de ander én zichzelf.

Hoe zorg je dat mensen weer in contact komen met de natuur? Voor Stichting Kruidenavontuur – een initiatief van LIF – was dat de centrale vraag. LIF levert verse kruiden aan horecaklanten en scholen via kruidentorens. De planten die daarin worden gebruikt zijn na verloop van tijd niet meer geschikt voor gebruik in de horeca. “De wortels zijn gezond, alleen mogen ze niet opnieuw in het voedselproces,” legt Harm uit. “Dus dachten we: laten we ze een tweede leven geven – in de grond.” Een circulaire kruidentuin Dat idee groeide uit tot de oprichting van Stichting Kruidenavontuur in 2022. Met steun van de initiatievenmakelaar van de gemeente Apeldoorn ontstond een belevingstuin waar mensen kruiden kunnen ruiken, proeven, plukken en leren herkennen. De tuin heeft een circulair karakter: planten worden hergebruikt, afval wordt beperkt en kennis wordt gedeeld. Meedoen? Dat kan! Naast de kruidentuin zijn er ook moestuinbedden beschikbaar. In ruil voor deelname help je mee met het onderhoud van de tuin. “Je hoeft geen ervaring te hebben. We laten je graag zien hoe ecologisch tuinieren werkt,” zegt Harm. En wie weet wordt jouw moestuinbuur wel de chef van restaurant Aroma in Vaassen. “Hij heeft ook een bedje in de tuin en komt regelmatig even kijken. Mooi om te zien hoe de tuin ook voor hem een bron van inspiratie is.” Bezoekers vinden straks bij elk kruid een informatiepaaltje met QR-code. Scan de code, en je leest meer over het gebruik, de werking en zelfs recepten. De tuin wordt zo een leerzame en laagdrempelige plek voor jong en oud. Op zoek naar vrijwilligers en deelnemers “Het is leuk om buiten bezig te zijn, je ziet snel resultaat en je werkt samen aan iets groens in de buurt,” aldus Harm. Of je nu mee wilt helpen als vrijwilliger of een eigen stukje moestuin wilt verzorgen – nieuwe mensen zijn welkom. Wil je een eerste ervaring op doen? Kom met ons mee werken in de tuin op 24 mei of naar de opening op 6 juni!

Kees Gorter en Karien Besselink zijn de drijvende krachten achter dit muziekproject en vertellen met passie over hoe hun samenwerking begon en waarom muziek belangrijk is voor verbinding.

Midden in Apeldoorn, bij Omnizorg, is Koos actief. Twee keer in de week organiseert hij hier leuke activiteiten voor en met de bewoners. Allerlei activiteiten, zo wordt er bijvoorbeeld gekookt op dinsdag. “Dinsdagmiddag is altijd koken met Koos,” zeggen ze daar. Koos is geen onbekende meer bij Omnizorg. Hij loopt er inmiddels al 13 jaar rond als vrijwilliger. Ooit werkte hij in de modewereld in het Westen, maar na een ingrijpende ziekte kon hij dit niet meer doen. “Ik moest iets anders gaan doen. Iets met betekenis. Een vriendin werkte hier en zei: ‘Misschien is dit wel wat voor jou.’ En zo ben ik erin gerold,” vertelt Koos. Empathie en gelijkwaardigheid Koos werkt met een bijzondere doelgroep: mensen met een verslaving. “Je moet hier met een enorme empathie staan. Niet boven iemand, maar ernaast. Gelijkwaardig. Dat voelen ze meteen.” In zijn activiteiten, van schilderles tot koken, van kerkbezoek tot een filosofisch uurtje, staat verbinding centraal. En dat maakt het verschil. “Als je dat vertrouwen wint, vertellen ze je hun hele verhaal. Dingen die ze een vaste medewerker niet durven te zeggen.” Kleine stappen, grote impact De groep waar Koos mee werkt, heeft het niet makkelijk. Toch weet hij met kleine dingen grote stappen te zetten. “Tijdens het koken of één van de vele andere activiteiten, gebruiken ze even niet. Ze zijn bezig, lachen, maken plezier. Dat is zó belangrijk. Je ziet ze opbloeien, al is het maar voor even.” En soms leidt dat ‘even’ tot meer: een bewoner die uiteindelijk weer zelfstandig gaat wonen. “Ik ga dan bij iemand langs in hun nieuwe woning en vieren we hun nieuwe woning, want vaak is er niemand anders om dat mee te vieren.” Naast zijn werk bij Omnizorg geeft Koos ook Nederlandse les aan vluchtelingen en is hij mantelzorger. Maar Omnizorg blijft speciaal. “Hier leer ik net zoveel van hen als zij van mij. Zo is mijn beeld van verslaving totaal veranderd. En dat is waardevol. Ik ben geen hulpverlener, maar ik geef wel een stukje waardigheid terug. Dat iemand voelt: ‘ik doe ertoe.’” Een oproep aan toekomstige vrijwilligers Omnizorg zoekt meer mensen zoals Koos. “Vrijwilligers zijn onmisbaar voor de leuke dingen: wandelen, koken, een spelletje doen. Dat maakt het verschil.” Je bent van harte welkom om te komen kijken of dit vrijwilligerswerk bij je past. “Loop een paar keer met me mee. Dan zie je vanzelf of dit iets voor je is,” Zegt Koos. Wil jij ook van betekenis zijn? Word vrijwilliger bij Omnizorg. Loop mee met Koos, ontdek de impact die jij kunt maken. Wellicht heb jij zelf leuke ideeën om als vrijwilliger te doen. We komen graag met je in gesprek. Klik voor bestaande vrijwilligersklussen op button hieronder of neem eens contact op met Moniek Mol: [email protected] of 06-10186588.

Vrijwilligerswerk kan een enorme impact hebben op mensen die een nieuwe start in hun leven maken. Dat is precies waarom Douwe, een ervaren coach en oud-manager in de IT, zich inzet bij Moviera. Moviera is een organisatie die slachtoffers van huiselijk geweld en mensenhandel helpt om een veilige toekomst op te bouwen. Douwe is daar als vrijwilliger actief binnen het project ‘De Nieuwe Toekomst’, waarbij hij deelnemers begeleidt in hun zoektocht naar werk en zelfstandigheid. Van carrière naar betekenisvol vrijwilligerswerk Douwe heeft jarenlang in de IT-sector gewerkt en leidinggegeven aan teams binnen grote financiële instellingen. Toen hij minder ging werken zocht hij een manier om maatschappelijk betrokken te blijven. “Vrijwilligerswerk leek me een mooie manier om dat te doen, omdat je dan ook veel meer een bijdrage aan de maatschappij kan leveren.” Via een vriendin hoorde hij over Moviera en besloot hij zich aan te melden als coach. Kleine stappen, grote impact De impact van dit vrijwilligerswerk is groot. “Wanneer een deelnemer weer een baan vindt en een inkomen heeft, is er weer economische zelfstandigheid. Dit zorgt voor groei van het vertrouwen in de toekomst, het vertrouwen in zichzelf en het vertrouwen in de omgeving en maatschappij.” De weg naar betaald werk verschilt per persoon. “Sommige deelnemers beginnen met vrijwilligerswerk en bouwen dat uit naar een betaalde baan. Anderen starten een opleiding. Het is mooi om die ontwikkeling te zien.” Naast coaching helpt Douwe ook praktisch mee bij verhuizingen en het opknappen van woningen van deelnemers die een zelfstandige woonruimte krijgen. “Soms is er geen sociaal netwerk dat kan helpen bij klussen zoals schilderen, behangen of het leggen van een vloer. Dan spring ik bij, samen met andere vrijwilligers.” Waarom vrijwilligerswerk bij Moviera zo waardevol is Voor Douwe draait vrijwilligerswerk niet om hemzelf, maar om de ander. “Ik doe het niet voor mijn eigen ego, maar omdat ik iemand wil helpen. De deelnemers waarmee we werken, hebben vaak alles achtergelaten en beginnen met niets. Als ik hen een steuntje in de rug kan geven, is dat voor mij al de moeite waard.” Hij benadrukt dat dit vrijwilligerswerk zwaar of spannend kan lijken, maar dat vrijwilligers niet worden belast met de professionele of emotionele begeleiding. “Wij richten ons op de toekomst, niet op het verwerken van het verleden. We zijn er om te ondersteunen bij praktische stappen, terwijl professionele hulpverleners het psychologische deel en contacten met de gemeente, etc. oppakken.” Ook jij kan het verschil maken Volgens Douwe is vrijwilligerswerk bij Moviera geschikt voor iedereen die iets wil betekenen voor een ander. “Je hoeft geen jarenlange ervaring te hebben als coach. Belangrijker is dat je goed kunt luisteren en ondersteunen.” Naast het project “De Nieuwe Toekomst” is er veel flexibel vrijwilligerswerk mogelijk, zoals praktische hulp bij verhuizingen of creatieve middagen voor kinderen verzorgen in de opvanglocaties. “Je kunt zelf bepalen hoeveel tijd je erin steekt. Zelfs met een paar uur per maand kun je al een verschil maken.” Zijn advies aan twijfelaars? “Vraag een gesprek aan met een vrijwilliger. Zo krijg je een realistisch beeld van wat het werk inhoudt. Het is niet alleen waardevol voor de mensen die je helpt, maar ook voor je eigen ontwikkeling.” Vrijwilligerswerk bij Moviera betekent niet alleen bijdragen aan een betere toekomst voor een ander, maar ook een verrijking voor jezelf. “Het is werk dat vanuit het hart komt. Ik had dit veel eerder moeten doen.” Wil jij als vrijwilliger aan de slag bij Moviera, als coach of als klusvrijwilliger? Neem contact op met Renate van Dam ([email protected], 06-20947613) of Ayla Kaymakcalan ([email protected], 06-42041676),

Bij tennisvereniging VEGO hebben Jan de Jong en Guido Eggermont een belangrijke rol gespeeld in het verduurzamen van de club. Wat begon als een verzoek vanuit het bestuur om de verlichting aan te pakken, groeide uit tot een ambitieus project met diverse verduurzamingsstappen. De opvallende overkapping met zonnepanelen is het resultaat geworden van hun vermogen om problemen om te zetten in oplossingen.

Sandra Willemsen is sinds een jaar een vertrouwd gezicht bij het inloopspreekuur van Samen055 in de Stolp (de Maten). Geboren en getogen in de stad, zet ze zich met passie in als vrijwilliger. “Ik woon al mijn hele leven in Apeldoorn en nu met mijn gezin in Zonnehoeve. Vrijwilligerswerk doe ik eigenlijk al heel lang. Het hoort er voor mij een beetje bij,” vertelt Sandra. Naast haar werk had zij nog tijd om wat anders te doen. “Ik wilde ook iets structureels buitenshuis. Iets waarbij je een vast ritme hebt en ergens nodig bent,” legt ze uit. Na het lezen van een artikel over het inloopspreekuur besloot ze om contact te zoeken. Na een aantal keer meekijken, wist ze het zeker: dit was iets voor haar. Diversiteit aan vragen Het inloopspreekuur is een plek waar inwoners met al hun vragen terecht kunnen. “Sommige mensen komen heel doelgericht met een vraag, anderen lopen aarzelend binnen omdat ze ergens hebben gehoord dat ze hier geholpen kunnen worden,” vertelt Sandra. De vragen die binnenkomen zijn divers. “Van toeslagen aanvragen tot hulp bij het begrijpen van ingewikkelde brieven van allerlei instanties. Soms is het heel praktisch, zoals het aanvragen van een stadspas. Andere keren zijn de vragen meer beladen.” Sandra herinnert zich een jong gezin dat binnenkwam met een jong kind. “Ze kwamen bijna emotioneel binnen, omdat ze hun baan kwijt waren en in financiële problemen zaten. Ik vond het ontzettend moedig dat ze de stap hadden gezet om hulp te vragen. We hebben ze eerst rustig laten landen met een kopje koffie, voordat we hen verder konden helpen,” vertelt ze. “Ik heb hun toen gezegd hoe moedig en goed ik het vind dat ze zijn gekomen. Dat gevoel van erkenning geven is belangrijk.” Ondersteuning en samenwerking Als vrijwilliger hoef je niet alles zelf op te lossen. “Waar mogelijk ben je met twee vrijwilligers en samen vinden we een antwoord of kiezen we er voor de vraag door te sturen naar de achterwacht.” De achterwacht is altijd aanwezig en die kan ondersteunen. “Wij hoeven geen inhoudelijke beslissingen te nemen. Dat geeft rust. Als ik het gevoel heb dat iets buiten mijn verantwoordelijkheid valt, kan ik dat doorspelen naar de professionals van Samen055,” legt Sandra uit. “Wanneer er bijvoorbeeld ingelogd moet worden met de DIGID kom je op privacy gevoelige informatie, dit soort vragen gaan altijd naar de professional. Dat betekent echter niet dat de vrijwilligers niks kunnen doen. Integendeel. “Wij helpen mensen met het invullen van formulieren, leggen uit hoe ze kunnen inschrijven bij Woonkeus Stedendriehoek of hoe ze een stadspas kunnen activeren. Soms komt er iemand binnen met een brief die ze niet begrijpen. Dan lezen we samen de brief door. Sommige brieven zijn zó onduidelijk dat ik ze zelf drie keer moet lezen voordat ik begrijp wat er staat,” vertelt Sandra. Een luisterend oor Naast praktische hulp biedt het spreekuur ook sociale ondersteuning. “Soms komen mensen gewoon even voor een praatje. Voor sommigen van hen is dat misschien wel het enige sociale contact van de dag.” zegt Sandra. “Er is een mevrouw die regelmatig langskomt voor een kop koffie en een praatje. Ze komt vooral voor het contact. Een ander voorbeeld is van een man die steeds terugkwam met vragen over zijn bankieren-app. Op een gegeven moment merkten we dat er misschien meer aan de hand was. We hebben dit met de achterwacht besproken en uiteindelijk is er contact gelegd met een ouderenadviseur.” Waarom vrijwilliger worden? Sandra hoopt dat meer mensen zich aansluiten als vrijwilliger. “Als je het leuk vindt om in contact te komen met allerlei verschillende mensen en praktische hulp te bieden, dan is dit een hele mooie plek.” De voldoening die het werk oplevert, is groot. “Soms zie je iemand weggaan met een lach op het gezicht. Dat zijn de momenten waarop je denkt: hier doe ik het voor.” Haar boodschap aan anderen? “Als je iets zoekt waarbij je mensen verder kunt helpen, zonder dat je alles op je schouders hoeft te dragen, dan is dit ideaal. En je doet het nooit alleen. Er is altijd een achterwacht waar je op kunt terugvallen en een vrijwilligerscoördinator die zorgt voor ondersteuning, scholing en informatie over de sociale kaart van Apeldoorn” Het is gestructureerd werk: "je weet wanneer je nodig bent, het kost mij twee uurtjes per week en daarna ben ik echt klaar.”

Inge vertelt waarom het zo leuk is om bij Pierrot te dansen.

Enthousiaste vrijwilligers André, Jura en Veerle vertellen waarom het zo leuk is bij Scoutingroep JJB

Petra is maatje van Harry bij Iriszorg locatie Het Hoogeland. Zij deelt graag haar ervaring!

Op de website van Apeldoorn Pakt Aan staan allerlei leuke en mooie vrijwilligersklussen. Zo zijn ze ook in de ouderenzorg altijd opzoek naar vrijwilligers. De vrijwilligers zorgen voor de extra waardevolle momenten, door bijvoorbeeld even te praten, een wandeling te maken, activiteiten te organiseren of om samen iets te ondernemen. Kortom van onschatbare waarde. Om dit zelf te mogen ervaren ben ik dit keer naar KleinGeluk geweest. Op locatie Juliana werd ik meteen vriendelijk ontvangen door de vrijwillige gastvrouw Diana. Diana is een actieve vrijwilliger die naast gastvrouw ook vrijwilliger is bij het afasiecentrum Bèta, van Zorgroep Apeldoorn en maatje is via de KAP. “Ik doe al jaren vrijwilligerswerk, maar dat is uit nood geboren. Ik heb toen ik 23 was een hersentumor gehad en toen stond alles even stil” vertelt Diana. Desondanks is zij niet bij de pakken gaan neer zitten. “Ik wilde nog gewoon leuke dingen doen die ik wel kon en zo ben ik ook begonnen met vrijwilligerswerk. In de bibliotheek had je destijds van die mappen waar je kon zoeken naar vrijwilligerswerk. Daar heb ik wat gevonden en ben toen als vrijwilliger begonnen bij het Zonnehuis in Beekbergen. Hier deed ik activiteitenbegeleiding voor jongeren met NAH.” Zo is Diana via de voorloper van “Apeldoorn Pakt Aan” gestart met vrijwilligerswerk en heeft ze haar huidige functie als gastvrouw gevonden via de digitale weg van “Apeldoorn Pakt Aan.” Als gastvrouw is Diana echt een verbinder tussen wat er buiten en hier binnen gebeurd. “Ik merk dat bezoekers het prettig vinden een aanspreekpunt te hebben voor hun vragen, maar ook om hun persoonlijke verhaal kwijt te kunnen. Ik vind het echt fijn om het bewoners en bezoekers het naar de zin te maken. Met kleine gebaren geef je al snel dat extra beetje aandacht, zoals bijvoorbeeld een kopje koffie aanbieden, even een praatje maken en soms is alleen je aanwezigheid al fijn. Op Juliana wonen mensen met Dementie. Voor best wel wat mensen een spannende doelgroep, omdat ze niet zo goed weten hoe er mee om te gaan. Diana geeft aan dat dit wel meevalt. “Het is belangrijk dat je jezelf blijft, rustig bent en meegaat in de gedachtes van de bewoners. Daarnaast sta je er niet alleen voor, er is namelijk altijd iemand waar je op terug kan vallen. Verder hebben we elk kwartaal met de vrijwilligers een overleg, waar we alles met elkaar kunnen bespreken en van elkaar kunnen leren. Samen zitten we in een groepsapp om elkaar op de hoogte te houden en je kunt altijd met je vragen terecht bij de vrijwilligerscoördinator. Wat ook wel fijn is om te weten dat je als nieuwe vrijwilliger eerst een paar keer meeloopt om de sfeer te proeven.” Veel tijd hoeft het niet te kosten. Dit beaamt Diana “Ik ben hier op woensdagmiddag drie uurtjes, dus veel tijd kost het niet. Daarbij vliegt de tijd snel voorbij, omdat ik het leuk vind om te doen en het echt wordt gewaardeerd.” Naast gastvrouw/heer zijn er ook nog heel veel andere leuke dingen om te doen als vrijwilliger bij KleinGeluk op verschillende locaties. Soms kost dit maar een uurtje van je tijd, maar de dankbaarheid die je ervoor terugkrijgt is onbetaalbaar. Ga bijvoorbeeld samen op pad met de duo-fiets, breng een bezoek aan een bewoner of misschien zorg jij wel voor de gezelligheid tijdens het borreluur op zaterdagmiddag. Eén ding is zeker, als vrijwilliger hoef je je bij KleinGeluk niet te vervelen. Wil jij ook aan de slag als vrijwilliger bij KleinGeluk of sfeerproeven bij één van de activiteiten? Kijk dan snel op onze website wat je kunt gaan doen.

Paardenliefhebbers opgelet, want deze keer zijn we te gast bij de prachtige manege Pothoven in Beemte Broekland. Vast wel bekend van de paardrijlessen en de pensionstalling die zij bieden, maar wist jij ook dat hier de lessen worden verzorgd door “Stichting paardrijden gehandicapten Apeldoorn?” Deze stichting zet zich al vanaf 1981 in om ruiters met een beperking paard te laten rijden. Dit doen zij belangeloos en met veel plezier. Dit hebben wij zeker gemerkt, want niet alleen de paarden begroeten ons enthousiast, maar ook bij de vrijwilligers en ruiters zien wij het plezier dat ze hebben op de manege. Sonja is één van de vrijwilligers die ons ontvangt. Zij loopt graag mee met de ruiters en hun paard, maar daarnaast is zij ook de coördinator die zorgt dat het paardrijden voor de vrijwilligers en deelnemers goed verloopt. Samen met haar gaan wij de manege op en krijgen we een eerste rondleiding. We lopen langs de stallen met alle paarden en pony’s waar meerdere vrijwilligers al begonnen zijn met het opzadelen van de paarden voor de verschillende ruiters. “Nu wordt dit gedaan door de vrijwilligers zonder de ruiters erbij, maar als het de ruiters lukt helpen ze bij het voorbereiden van het paard voor de les. Zo mogelijk kijken we met de ruiter wat deze zo zelfstandig mogelijk kan en wil doen en wat niet lukt daar helpen we als vrijwilligers mee. Ook tijdens de les kijken we hier naar. Zo zijn er ruiters die zelfstandig kunnen rijden en ruiters die één op één begeleid moeten worden.” Daarnaast is het paardrijden niet alleen recreatief, maar voor een aantal ruiters ook therapeutisch” vertelt Sonja. Naast de begeleiding van vrijwilligers kan er ook doormiddel van het materiaal rekening gehouden worden met de individuele behoeften. Hiervoor neemt Sonja ons mee naar het materialenhok die speciaal door de stichting is ingericht. Stijgbeugels die, bij een mogelijke val, makkelijk uitgaan; Hulpteugels met kleuren zodat je kunt aangeven waar je de handen moet houden; Een extra stevige singel met handvatten. Van alle gemakken is voorzien zodat iedereen veilig en met plezier kan paardrijden. “We zijn er voor iedereen die wil paardrijden, dus we denken altijd in oplossingen” zegt Sonja. Eigenaresse en instructrice Annet van Manege Pothoven verzorgt samen met de vrijwilligers van de stichting een leuke les. Tijdens de paardrijles zien we wat een plezier de ruiters en vrijwilligers hebben op de manege. Ruiter Alie grapt met de vrijwilliger, want haar paard loopt net even de andere kant op dan dat zij wil. Ook zien we Charlie voorbij rijden en zwaait enthousiast naar ons. Wat heerlijk om dit mee te maken! “Zo zijn er op drie dagen in de week lessen. Met verschillende niveaus per groep en vrijwilligers van diverse leeftijden” vertelt Sonja. Naast dat je heerlijk met de paarden bezig bent en de ruiters blij maakt, kun je ook als vrijwilliger een eigen inbreng hebben in overleg met de instructrice. Je draagt bij aan de ontwikkeling van de rijvaardigheden van onze ruiters. Dit doen ze bijvoorbeeld door mee te denken over de invulling van de les, zoals het bedenken van oefeningen en het organiseren van spelletjes. Na de les sluiten wij ons bezoek af. We hebben ontzettend genoten en kunnen dit vrijwilligerswerk zeker aanbevelen. Elke week wordt er gereden op maandag, dinsdag en donderdag. Het kost je minimaal 1 tot 2 uur, maar je krijgt er veel voor terug. Het enthousiasme van de ruiters is goud waard. Dus, paardenliefhebber, kom kennismaken en meld je aan als vrijwilliger!

Marike en Henriëtte delen hun maatjesverhaal.

Reddingsbrigade Apeldoorn vertelt over hun vrijwilligerswerk

Het is maandagochtend en vandaag hebben we afgesproken met Marjolein op het mooie Groot Schuylenburg. Zij is maatje van Ramon en vandaag gaat zij weer bij hem langs. De ontmoeting met Ramon maakte ons meteen blij en we werden heel hartelijk ontvangen. Wat een vrolijkheid op de maandagochtend en wat heerlijk om zo een nieuwe week te starten! Hij is erg blij om Marjolein weer te zien en enthousiast deelt hij zijn belevenissen van het weekend. Zo is hij naar Drenthe geweest bij de hunebedden, op bezoek geweest en heeft hij pannenkoeken gegeten en heeft hij nog veel meer meegemaakt wat hij graag vertelt. Marjolein zoekt Ramon ongeveer één keer in de maand op en doen dan samen een leuk uitje. Dit zijn allerlei verschillende uitjes. “Vaak plan ik het niet ver van te voren en kijk ik dezelfde week wat we gaan doen en kan ik ook bijvoorbeeld kijken of het een beetje goed weer is,” vertelt Marjolein ”We plannen de uitjes ook spontaan, zodat het een verrassing is voor Ramon en niet een verwachting is die voor teleurstelling kan zorgen als het anders loopt. Het maakt voor mij ook dat ik dit goed naast mijn werk kan plannen. Fijn is het dat ik dit goed met de begeleiding kan afstemmen” Voor Ramon zijn de uitjes altijd fantastisch. Dan is er echt even tijd voor hem en is hij er echt even uit. Ramon vertelt erg graag over de uitstapjes met Marjolein. Als we vragen wat Ramon leuk vindt om te doen begint hij enthousiast te vertellen. “Lekker een ijsje eten bij IJs van Co!” roept hij meteen. Maar ook de stoomtrein, een uitstapje naar Zutphen, pannenkoeken eten en de Intratuin bezoeken tijdens kerst wordt enthousiast benoemd! Kort samengevat Marjolein is voor de leuke dingen. “De uitjes zijn een groot feest voor Ramon, maar zeker ook voor mij,” zegt Marjolein. “Zij is voor mij een vriendin!” Roept Ramon enthousiast. Dit beaamt Marjolein en ziet Ramon ook als een vriend waar ze veel energie van krijgt. “De vrolijkheid en de hartelijkheid van Ramon kan je zoveel van leren en is erg ontwapenend,” vertelt Marjolein. Dat hebben we zeker gemerkt, want iedereen wordt begroet en met iedereen wordt even hartelijk een praatje gemaakt. “Marjan!!!” Uitbundig roept Ramon weer naar een bekende en zo hebben we heel wat gezellig tussenstops tijdens onze wandeling. Aan het einde van de ochtend zijn wij helemaal opgeladen. De klik tussen Marjolein en Ramon is fantastisch om te zien en maakt je oprecht blij. Wij hebben echt ervaren wat een energie je krijgt als maatje en wat het dus de ander, maar ook jezelf brengt. Wil je ook Maatje worden, dan heeft Marjolein nog een tip. “Kijk echt wat bij je past en zorg dat er een klik is. Ik vind het leuk om uitstapjes te doen, maar er worden ook maatjes gezocht voor andere activiteiten die weer beter passen bij iemand anders.” Dit kan Inge, Coördinator vrijwilligerswerk bij ’s Heeren Loo locatie Apeldoorn , zeker beamen. “We zijn altijd op zoek naar enthousiaste maatjes die iets betekenen in het leven van onze cliënten. Dat kunnen zorgzame, rustige en lieve maatjes zijn, maar ook enthousiaste, vrolijke en directe mensen. Maatjes die graag buiten zijn of maatjes die creatief of misschien wel muzikaal zijn. Maatjes die van gezelligheid houden of juist de rust opzoeken. Soms gaat het om een uurtje per week en soms een dagdeel in de maand. Door de week, overdag, in de avond of in het weekend. Kortom: iedereen is welkom en ik maak graag kennis met jou. Samen kijken we wie er bij jou zou kunnen passen en waar jij blij van wordt. Je maakt dan vrijblijvend kennis met je maatje en zijn/haar begeleiding en pas als er een wederzijdse klik is, volgt er een inschrijvingsprocedure. Iedere groep heeft een contactpersoon voor de vrijwilligers, die ervoor zorgt dat de vrijwilliger de juiste tools en informatie krijgt. Daarnaast kan je als vrijwilliger online trainingen volgen, speciaal ontwikkeld voor vrijwilligers.”

Regelmatig staan er oproepen voor maatjes op “Apeldoorn Pakt Aan.” Wat houdt ‘maatje zijn’ in? Om hier een beeld van te krijgen spreken we met Naftali Felipa (30 jaar) vrijwilliger bij Maatjes Apeldoorn. Naftali is geboren en getogen in Apeldoorn en heeft sinds kort haar eigen appartement. Ze werkt in Nijmegen als product/marketing manager. Familie is voor haar erg belangrijk, ze is dan ook een echt familiemens. Daarnaast heeft zij verschillende hobby’s: bakken en koken, musea bezoeken, wandelen, boksen en yoga. En naast al deze bezigheden is ze 1 keer in de twee weken maatje voor een stadsgenoot. Er was meteen een klik! Naftali had zich ingeschreven bij Maatjes Apeldoorn en is nu maatje van een lieve dame van 86 jaar. “Mevrouw was altijd een actieve dame en kwam veel onder de mensen, alleen werd dit minder. Om weer meer te ondernemen en tussen de mensen te komen ben ik haar maatje geworden. Tijdens de eerste ontmoeting ging de coördinator mee van Maatjes Apeldoorn voor een kennismaking. Het gevoel was van beide kanten goed en er was meteen een klik. We hebben toen met elkaar een afspraak gemaakt en zijn twee weken later wat leuks gaan doen. We doen samen allerlei diverse dingen. Zo bezochten we in december de kerstmarkt in Vaassen, zijn we uiteten geweest of bezochten we activiteiten bij het verzorgingstehuis, kortom zeer divers. Om de week hebben we contact met elkaar. Door samen activiteiten te ondernemen komt mevrouw meer onder de mensen. Ook hebben we geoefend met het gebruik van de taxi. Ik spreek dan met haar af en zij komt dan met de taxi. Dit regelt zij zelfstandig en wordt dan netjes gebracht en weer opgehaald. Door dit te oefenen kan ze ook makkelijker naar haar kinderen, maar ook bijvoorbeeld naar een activiteit. Hierdoor kan ze ook zelfstandiger dingen ondernemen.” Kleine moeite Naftali deed een deeltijdopleiding en hoorde van een docent dat hij maatje was. “Toen hij hierover vertelde werd ik geïnspireerd om hier ook wat mee te doen. Ik heb hier meteen naar gezocht om maatje in Apeldoorn te worden. Ik heb dit gevonden, maar op dat moment nog niks meegedaan, omdat ik een half jaar ging reizen in Azië. Na mijn reis kwam ik het weer tegen en heb ik mij meteen ingeschreven. Ik dacht: “Waarom niet? Iedereen heeft altijd wel tijd om iets te doen voor een ander.” Ik vind het belangrijk om mijn steentje bij te dragen in de maatschappij en zo iemand te kunnen helpen. Het is voor mij een kleine moeite en het kost weinig tijd. Dit kan bijvoorbeeld al zijn wanneer we even telefonisch contact hebben, waarin wordt gelachen en we naar elkaar luisteren. Er is wederzijdse interesse in elkaar en dat maakt mij blij.” Duidelijkheid. De tijd die Naftali als maatje besteed is, ondanks haar drukke leven, goed te combineren. “Doordat er een klik is kost het in mijn ogen heel weinig tijd. Daarnaast helpt het om duidelijk afspraken te maken, zodat je van elkaar weet wat de verwachtingen zijn. Samen hebben we afgesproken om op één vaste dag in de twee weken af te spreken. Hoe lang we afspreken verschilt weer per activiteit en dat stemmen we samen af. De ene keer duurt het wat langer en de andere keer wat korter, dat is afhankelijk van de soort activiteit die we doen. Samen bekijken we wat voor een activiteit we gaan doen, zodat we het beide leuk vinden. Dit maakt voor mij ook dat ik totaal niet het gevoel heb dat het mij tijd kost." Inspireren en ontdekken Naftali vindt het erg leuk om als maatje aan de slag te zijn. Zij vertelt dit dan ook graag aan anderen en heeft ook iets bij zichzelf ontdekt. “Ik vind het erg leuk om te vertellen over het project Maatjes Apeldoorn. Ik krijg dan altijd positieve en geïnteresseerde reacties. Hiermee hoop ik dat ik anderen ook inspireer wat voor een ander te doen. Naast dat ik anderen hoop te inspireren heb ik wat bij mijzelf ontdekt. Ik dacht ik niet echt van het zorgen was en daar niet echt geduld voor heb. En daar kom ik nu toch op terug, ik heb toch meer het zorgende in mij dan ik had verwacht. Een mooie ontdekking!”

Dat de drieëntwintig jarige May als vrijwilliger aan de slag zou gaan bij de StijldansKlup in Apeldoorn berust op louter toeval. Als rebelse puber, met roze haar, gaten in haar jeans en heavy metal als favoriete muziekstijl, bepaalde ze haar eigen levensweg. Verliet het ouderlijk huis toen ze achttien jaar oud was en beproefde haar geluk bij verschillende opleidingen. Ze liep diverse stages, maar toen ze via haar zus in contact kwam met de Klup in Apeldoorn was het voor May direct duidelijk: daar wilde zij de volgende stage doen. De betrokkenheid van de vrijwilligers, de fijne onderlinge sfeer en de gezelligheid spraken haar aan: “Veel beter dan op andere plekken, waar ik als goedkope arbeidskracht werd ingezet”. Omdat de aanvankelijk gekozen opleidingen haar niet brachten wat ze zocht, koos ze uiteindelijk voor het directe contact met de medemensen op leeftijd. Al twee jaar vindt zij nu haar arbeidsvreugde in de ouderenzorg en staat zij mensen met dementie bij. “Fantastisch werk, waarin ik niet een ambitieuze toekomst nastreef, maar wel mijn passie vind”. De opleiding is inmiddels afgerond en de stages voorbij, maar de Klup is gebleven. Daar is ze vrijwilliger in een flexpool, waardoor ze het werk bij de StijldansKlup makkelijk kan inpassen in haar drukke leven. Er klinkt gelach als haar vaardigheid op het gebied van stijldansen ter sprake komt: “Geen dansvaardigheid, wel ritmegevoel. Lekker bewegen en plezier maken met de deelnemers en andere vrijwilligers. Kletsen, koffie of thee drinken en daarna verschillende stijlen uitproberen. De eerste deelnemers staan al een half uur voor aanvang te trappelen. Geweldig, maar ze gaan echt niet allemaal voor een gouden ster, hoor”, relativeert May ook haar eigen competenties. “Jongeren van mijn generatie willen iets goeds doen; het verschil maken. Ze weten echter niet altijd waar te beginnen. Dat is ook ingewikkeld, maar dit vrijwilligerswerk is voor mij zo’n begin.” May woont nog steeds op zichzelf en heeft een lieve vriend. Haar roze haren hebben inmiddels weer de natuurlijke kleur. Zelfs de spijkerbroek is zonder gaten en alleen een afbeelding van Iron Maiden op haar pyjama verraad nog het Metal verleden. De waarden die ze van huis uit meekreeg en in de rebelse tijd even parkeerde, heeft ze weer opgepakt. Zo gaat zij vrolijk door het leven en heeft zij zelfs een vervolgopleiding in de planning voor het komende najaar. “Ik beoog geen masteropleiding te gaan doen, toch boek ik wel graag vooruitgang in mijn werk met ouderen. De baan als vrijwilliger bij de Klup zit in mijn hart, want ik denk niet dat ik beroepsmatig met deze doelgroep zou kunnen werken. Maar bij de Klup moet niks, is de sfeer ontspannen en is het altijd goed toeven. Dat maakt dit vrijwilligerswerk top.”

De 21-jarige Ahlam woont sinds twee jaar in Nederland. Naast haar baan in een restaurant en het volgen van een inburgeringscursus, brengt ze wekelijks een bezoekje aan Tine en Wim. “Ze zijn altijd blij als ik er weer ben!”

Laska is gek op boeken, uren kan zij rondstruinen in boekenwinkels. Boeken zijn haar passie, ze hebben ieder hun eigen sentiment. De boekenafdeling van Foenix, voelt als haar boekenwinkel. Waar haar liefde voor boeken tot uiting komt in zorgvuldig samengestelde boekenpresentaties, het persoonlijke contact met klanten en het warme ontvangst. Via haar re-integratietraject is Laska gestart met vrijwilligerswerk op de boekenafdeling bij Foenix. “Ik ben totaal iets anders gaan doen dan ik deed, dat is heel goed geweest. Maar de schakeling was moeilijk. Met begeleiding vanuit mijn re-integratietraject ben ik daar gekomen. Met vrijwilligerswerk ben ik uit mijn bestaande bubbel gestapt. Hierdoor heb ik kunnen ervaren wat ik leuk vind en wat ik kan doen. De koppeling met de liefde voor boeken naar werkfit met vrijwilligerswerk had ik zelf niet gemaakt.” Vijf jaar geleden stopte Laska met werken als coach bij het UWV na verschillende uitvalperiodes. Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose chronische whiplash, RSI en chronische burn-out met een prikkelstoring door een ongeluk van 25 jaar geleden. Met de diagnose kon ik verder, nu weet ik waar ik aan moet werken en waar mijn gebreken en pijnpunten liggen. Het besef kwam, terug naar oude baan kan niet.” De boekenafdeling bood Laska een prikkelarme werkomgeving waarin ze weer in haar kracht is komen te staan. “Fysiek was het vrijwilligerswerk zwaar met mijn klachten. Zo is het hele dag met boeken sjouwen bijvoorbeeld erg pittig. Het was voor mij dus belangrijk om goed te voelen waar mijn grenzen liggen en de boekenafdeling van Foenix was voor mij de perfecte plek hiervoor. Het moment dat ik voelde dat de tijd vanzelf omging wist ik dat ik mijn arbeidsritme heb ontwikkeld. Dit voelde zo goed en nu heb ik weer het gevoel: “Ik kan weer wat!” Door vrijwilligerswerk voelt Laska zich weer onderdeel van de maatschappij. “Ik werd ergens verwacht, ze houden rekening met me, gaan uit van mijn kwaliteiten en als ik er niet ben word ik ook gemist. Dit gevoel heb ik erg gemist en hier was ik helemaal uit. Het zorgt ervoor dat ik weer meer zelfvertrouwen heb. Samen met collega's maken we plannen voor mijn “winkeltje.” In “mijn” winkeltje weet ik dan ook wat er goed verkoopt en wat mensen graag willen lezen. Ik ken de klanten, zie ook wie er vaak komen en dit contact met deze vaste klanten is erg leuk! Boeken hebben een sentiment, hier werk ik graag mee. Zelf ben ik veel nieuwe soorten boeken gaan lezen, heel leuk! Mijn creatieve geest is aangewakkerd. Ik maak graag mooie boekpresentaties, richt met zorg de boekenafdeling in en geniet ervan om met collega’s in thema’s te werken.” Vanuit Laska haar vorige werk had ze nooit bedacht om in een boekenwinkel te werken. “Nu ik dit doe bij Foenix durf ik weer te dromen, omdat ik weer arbeidsritme en zelfvertrouwen heb. Probeer maar eens iets kijk wat het je brengt. Je kant altijd iets, maar soms heb je hulp nodig. Die heb ik bij Foenix gekregen. Ik heb mezelf weer teruggevonden. Thuis zitten had ik nodig, maar lost uiteindelijk niets op. Ik weet nu dat ik twee ochtenden kan werken, ik voel me weer werkfit.”

Martina Overbeeke woont nu 8 jaar in Apeldoorn. Zij vindt het fijn om met mensen in contact te komen en om creatief bezig te zijn. In Apeldoorn is zij begonnen met een studie theologie, maar deze is helaas stil te komen liggen. Nu pakt Martina stap voor stap de draad weer op en is zij bezig met een re-integratie. “Door mijn re-integratie ben ik in contact gekomen met Apeldoorn Pakt Aan. Ik heb een gesprek gehad over mijn mogelijkheden en welke vacatures daarbij passend waren, ook heb ik zelf de site in de gaten gehouden. Ik heb bij drie verschillende organisaties gekeken die mij wat leken. Bij één organisaties was er voor mij geen klik. Een tweede organisatie trok mij zeker, maar daar was op dat moment geen klus die bij mij paste. De derde optie was ontmoetingsplek de Graanhof. In eerste instantie trok deze vacature niet m'n aandacht, maar uiteindelijk ben ik hier nu wel op mijn plek en past het werk goed bij wat ik graag doe en goed kan!" Structuur en ritme. Martina is nu regelmatig te vinden bij de Graanhof en doet dit met veel plezier. ‘’Ik ben er blij mee dat ik de mogelijkheid heb gekregen om meerdere dingen uit te proberen, het gesprek bij meerdere organisaties aan te gaan om zo uiteindelijk een goede keuze te kunnen maken. Ik ben hier begonnen bij de Wereldkeuken op vrijdag. Hier koken we samen met mensen van het AZC een maaltijd voor de buurt. Ik ben er met andere vrijwilligers vooral voor de hand- en spandiensten. Tafeldekken en weer afruimen, eten opdienen, afwassen en tijdens de maaltijd is er gelegenheid voor contact met de bezoekers. Voor mij was dit een mooie eerste stap om meer structuur en ritme te krijgen in mijn leven en het heeft ervoor gezorgd dat ik binnen de Graanhof nog meer stappen heb gezet. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheden die daarvoor waren! Zo ben ik nu ook gastvrouw tijdens de koffieochtend op dinsdag en kookvrijwilliger op de donderdag. Door deze stappen wil ik groeien naar een functie die bij mij past." Verschillende rollen Voor Martina zijn er verschillende redenen om vrijwilligerswerk te doen. “In eerste instantie ben ik bij Apeldoorn Pakt Aan terecht gekomen, omdat ik weer aan de slag wilde en weer ritme en structuur wilde opbouwen. Dit is zeker gelukt en ik bouw het hier rustig op. Daarnaast vind ik het ook belangrijk om naar anderen om te zien, mijn horizon te verbreden en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Zo vind ik het erg leuk om samen een lekkere en gezellige maaltijd neer te zetten op de donderdag en vrijdag daarbij te helpen. Het zorgt voor een leuke activiteit voor de deelnemers, maar ook verbinding onder vrijwilligers en deelnemers. Als gastvrouw bij het koffiedrinken heb ik weer hele andere taken en vind ik het fijn dat ik meer tijd heb voor één op één gesprekken en mensen kan helpen of informeren met vragen die er worden gesteld. Kortom: Met de verschillende rollen die ik heb bij de Graanhof is het nooit saai en is elke dag weer een verrassing hoe het zijn zal.” Tijdelijk? Het combineren van het vrijwilligerswerk in het dagelijks leven lukt Martina nu goed. “Ik besteed nu ongeveer vijftien uur per week aan mijn taken bij de Graanhof. Voor mij is dit nu goed te doen, omdat ik nog bezig ben met het opbouwen naar een betaalde baan. Voor mij is het nu lastig om te zeggen hoe dat gaat naast een betaalde baan. Ik ga dan niet meer zoveel uur vrijwilligerswerk doen, maar ik sta er zeker voor open om te kijken wat ik nog wel ernaast kan doen. Wellicht een kleine klus binnen de Graanhof of misschien iets extra's binnen de kerk. Ik heb in ieder geval ervaren dat de tijd die ik besteed aan vrijwilligerswerk, zich zeker heeft uitbetaald. Niet in geld, maar het heeft mijn horizon verbreed, ik hoor mooie verhalen en ik heb wat voor de ander kunnen betekenen en dit is voor mij erg waardevol. Ik ga vaak rijker naar huis dan dat ik gekomen ben!” Vormend “Het werk bij de Graanhof heeft me veel gebracht. Ik heb veel ontdekt en zo weet ik dat iets in het welzijnswerk mij goed past, ook dat ik het leuk vind om (op de achtergrond) regelwerk te doen. De gesprekken met de bezoekers en medevrijwilligers ervaar ik als verrijkend. Ik vind het fijn om verhalen uit de levens van mensen te horen en leer vaak veel van een andere kijk op diverse thema's. Tot slot vind ik het mooi om te zien hoe de plek wordt gedragen door de vrijwilligers, het werk daar doen we echt samen en iedereen heeft daar zijn of haar eigen waardevolle bijdrage. Dat geeft wederzijdse verbondenheid en waardering. Het werk wat we op de Graanhof doen, doet ertoe, voor mij en de ander en dat maakt me dankbaar en verwonderd!" Weten wat bij jou past? Maak kennis met al onze vrijwilligersinitiatieven. Hier ontdek je hoe divers, leuk en leerzaam vrijwilligerswerk kan zijn. En hoe weinig tijd het je eigenlijk kost. Want zelfs de kleinste dingen, zijn vaak al van grote betekenis.

Teddy geeft longboardlessen aan jongeren, niet alleen om ze de sport bij te brengen, maar ook om ze een plek te bieden waar ze zichzelf kunnen zijn

Ploggen Apeldoorn vrijwilligerswerk

Ik ben Tonnie van Rijn, 46 jaar, verloofd, vader van twee dochters en ik komt uit Apeldoorn. Sporten doe ik graag, in mijn jeugd begon ik met judo waarna ik op mijn 12e ben overgestapt naar handbal. Door blessures ben ik recent gestopt als speler, maar door passie voor de sport nog altijd zeer betrokken bij de handbalvereniging FilterCare Achilles. Naast mijn liefde voor sport ben ik ook een muziekliefhebber en speel ik als drummer samen met mijn vriendin en jongste dochter (beide zang) en vader (basgitaar) in gelegenheidsband No Way. Tien jaar geleden ben ik als vrijwilliger begonnen bij Achilles. Mijn dochter begon met handballen, ik werd haar trainer-coach. Het is leuk om samen met haar de sport te ervaren en quality time door te brengen in het weekend. Ik geloof sterk in het belang van leden en ouders die bijdragen aan de verenigingen waar ze deel van uitmaken, omdat deze vaak afhankelijk zijn van vrijwilligers. Met de tijd heb ik mijn vrijwilligerstaken uitgebreid en zag ik de kans om mijn werkervaring in marketing en communicatie in te zetten voor het bestuur van Achilles. In eerste instantie richtte ik me op sponsorwerving, maar sinds zes jaar ben ik voorzitter van het bestuur van Achilles. Ik raakte geïnspireerd door het project “Start 2 Play Sports” van Accres, waarbij sport wordt ingezet als middel tegen eenzaamheid om sociale aansluiting te stimuleren. Om de sociaal maatschappelijke betrokkenheid van Achilles te versterken heb ik mijn werkzaamheden buiten Achilles voor een jaar neergelegd. In dit jaar heb ik kunnen bijdragen aan het versterken van de interne en externe sociale betrokkenheid van Achilles. Dit resulteerde in het project "Helden in Beweging." Achilles fungeerde hierbij als pilot, waarbij we een sociaal groeiplan ontwikkelden dat de vereniging op verschillende manieren inzette om zowel jong als oud in Apeldoorn in beweging te brengen. Het doet mij goed om te zien hoe je mensen bij elkaar kunt brengen binnen een sportvereniging. Er heerst een sterk gevoel van saamhorigheid binnen Achilles. Op de club zie ik blije gezichten; mensen vinden het leuk om naar de club te komen en delen het plezier in de sport met elkaar. Ik ben zo betrokken bij Achilles omdat ik het leuk vind om met mensen te werken. Mijn gelukbeleving haal ik uit het delen van succes en het samen vieren van de afronding van projecten. Uitdagingen en obstakels maken hier ook deel van uit. Als marketeer houd ik van het uitganspunt: of we vinden een weg, of we maken er één! Als optimist haal ik energie uit het vinden van oplossingen voor pittige uitdagingen en doelen of als er zaken misgaan. Conflicten gaan we gezamenlijk aan, juist omdat het belangrijk is dat we samen door één deur kunnen. Deze processen zijn leerzaam en dragen bij aan mijn persoonlijke groei; in mijn ontwikkeling maar vooral in mijn geluksgevoel dat ik haal uit samenwerken en successen delen.

Nienke zet zich als vrijwilliger in bij IVN in de werkgroep Scharrelkids. Ze haalt veel voldoening uit het zien van het enthousiasme en de verwondering die ontstaat bij kinderen door natuureducatie.

Het vrijwilligersverhaal van Hans Kun je ons vertellen wie je bent, wat je in je vrije tijd doet en wat je interesses zijn? Natuurlijk, met plezier. Ik ben Hans, 52 jaar oud, getrouwd en heb vier kinderen en ben werkzaam als Security Consultant. In mijn vrije tijd ga ik graag naar metalconcerten en ik heb een passie voor alternatieve muziek. Kun je ons meer vertellen over het vrijwilligerswerk dat je doet en bij welke organisatie je betrokken bent? Zeker, veertien jaar geleden begon ik als vrijwilliger bij GIGANT. In het begin was ik barmedewerker, maar al snel werd ik vrijwillig DJ. Bij concerten zorg ik voor de muziek tussen de optredens door. En wat motiveert je om vrijwilligerswerk te doen? Voor mij is vrijwilligerswerk een verrijking in mijn leven. Het geeft me de kans om mijn vrije tijd anders door te brengen. Dankzij mijn betrokkenheid bij GIGANT kan ik genieten van concerten en films die ik anders misschien niet zou bezoeken. Daarnaast ontmoet ik veel nieuwe mensen door samen te werken tijdens evenementen. Ik maak veel optredens van dichtbij, kom achter de schermen en backstage ontmoet ik muzikanten. Dat klinkt als een mooie plek om vrijwilligerswerk te doen. Wat raakt je het meest in je vrijwilligerswerk? Voor mij is GIGANT als een tweede familie geworden. Ik vind het fijn om contact te maken met mensen, zowel medewerkers als vrijwilligers en bezoekers. Ik praat graag met mensen over muziek, zo kan ik een connectie met mensen maken. Zelfs tijdens het opruimen blijf ik mensen betrekken door te vragen naar hun muziekvoorkeuren, en die draai ik dan. Zo voelt de avond echt van iedereen. Dat lijkt inderdaad bij te dragen aan een positieve sfeer. Wat betekent jouw vrijwillige inzet voor de mensen en de organisatie waarmee je samenwerkt? Wat ik echt leuk vind, is dat ik tijdens het op- en afbouwen van concerten de kans krijg om de bands en andere mensen uit de muziekscene beter te leren kennen. Als DJ maak ik deel uit van de totale concertervaring voor de bezoekers. Het gaat verder dan een standaard playlist; ik introduceer mensen aan nieuwe muziek, vertel erover en laat ze het geluid horen van onbekende bands. Het geeft me veel voldoening om anderen te inspireren en te laten genieten van muziek die ze anders misschien niet zouden ontdekken. Dat is zeker inspirerend, Hans. Bedankt dat je je verhaal met ons hebt gedeeld en voor je toewijding aan vrijwilligerswerk en muziek.